Posts

Posts uit december, 2018 tonen

"Hasta las narices"

Afbeelding
Ons camperbeest had weer eens zin in een bezoekje aan de garage en zo belanden we na een paar mistige dagen op een camping in het park van Montfragüe aldaar. Onze dikke goedzak lekte vloeistof uit plekken waar geen vloeistof uit diende te lekken. Aldus werd hij op een brug gehesen en na een hele dag als een sloeberfamilie (zie voor beeldvorming deze blog) door de stad gezworven te hebben, konden we hem aan het begin van de avond ophalen. Enigszins vermoeid begon ik aan het avondeten, tot het vlammetje van het fornuis langzaam doofde. Geen nood want we hebben altijd een reserve fles. Even omwisselen dus en ik kon weer verder met keukenprinsesje spelen. Na 5 minuten was het nog niet gefikst en hoorde ik manlief foeteren. Ik ging poolshoogte nemen maar ook ik kreeg de aansluiting er niet op. Na enige observatie bleek dat de hals anders was dan de andere fles en onze aansluiting dus niet zou passen. De kans dat dat kon gebeuren waren 1 op weet-ik-niet-hoeveel. De man die ons

Souvenir

Afbeelding
Al zo lang ik het me kan heugen wil ik moeder worden. Ik droomde als puber al dat ik zwanger was en een jongentje kreeg, steeds dezelfde droom. Stellig verkondigend dat ik borstvoeding ging geven, keek mijn vriendin me niet begrijpend aan. Niet dat ik voornemens was een tienermoeder te worden, nee alsjeblieft niet. Ik moest eerst mijn leven op orde hebben voordat er plek was voor een kindje. En dus wachtte ik af. Toen het moment daar was dat er plek was voor een kindje, dacht het kindje er anders over. Berend nam de tijd. En dat was tamelijk frustrerend want voor mijn gevoel wachtte ik geen twee jaar maar al jaren. Maar al het wachten werd ruimschoots goed gemaakt toen Berend gezond en wel geboren werd. En op Olivier en Elora hoefde ik niet eens te wachten, die kreeg ik gewoon cadeau. En alhoewel ik meer dan gelukkig en gezegend was met drie gezonde kinderen had ik altijd het gevoel dat er vier kinderen zouden komen. Manlief dacht daar heel anders over. De derde

Citytrip

Afbeelding
Alhoewel ik vooral voor de natuur en de rust ging, hoorde een enkele citytrip er wel bij. Ik las me in en raakte enthousiast bij alle geweldige verhalen over citytrips met kinderen. Het zou allemaal prima te doen zijn. Zeiden ze. Ik zag voor me hoe onze kinderen zeer geïnteresseerd naar alle bijzondere gebouwen en kunstobjecten keken en aan mijn lippen hingen bij de verhalen die ik er over vertelde. I. was. So. Verry. Wrong. Goed voorbereid togen wij naar onze eerste grote stad of citytrip zo je wil. Barcelona zou het zijn. Jaren geleden toen ik alleen mijn eigen billen nog af hoefde te vegen en ik niet een rugzak vol rantsoen hoefde mee te zeulen maar alleen een kekke handtas (of in mijn geval een rugzak gedragen door mijn toen nog vriend) was ik daar met mijn toen nog vriend geweest. Laaiend enthousiast was ik over al het prachtigs van Gaudi in de stad. Aangezien mijn brein soms opvallend veel overeenkomsten vertoont met dat van een kind dacht ik dat ik met onze kr

Het ritme van 't jaar

Afbeelding
Op reis zijn is voor jonge kinderen niet altijd even makkelijk. Waar ik vooral een romantisch beeld had van met z’n allen knus in de camper op avontuur, is het voor de kinderen niet altijd zo idyllisch.  Toen ik de camper thuis aan het poetsen en inrichten was keek mijn oudste me aan met lichte paniek in zijn ogen. Ik vroeg hem wat er aan scheelde. Hij antwoordde dat hij het niet zag zitten, een half jaar met z’n allen in zo’n krappe camper. Hij had geen idee wat hij dan moest doen, hij had niet eens plek om te spelen! Toen ik hem uitlegde dat de camper vooral om te slapen, te eten en te schuilen was als het slecht weer was, en we voor de rest de wereld als onze tuin hadden, keek hij me vertwijfeld aan. Het klonk als een mooi sprookje en alhoewel hij erg van sprookjes geniet, wist hij ook dat ze niet waar waren. Dat hij het 't moeilijkst zou vinden, had ik wel verwacht. De oudste, de piekeraar, het kind dat veel (bewegings)ruimte nodig heeft. En toch wist ik dat we er