Posts

Laat het los

Afbeelding
Vol goede moed begin ik aan onze eerste dag thuis. Ik besluit de pas op de plaats te benutten en omdat ik al eerder een langere periode de kinderen thuis heb gehad weet ik wat ik kan verwachten. Ik merk dat ik zoals veel ouders even behoefte heb aan niets. Waar ik wel behoefte aan heb is kinderen die lief spelen en niet piepen of ruzie maken. Wat krijg ik? Juist… Ik voel irritatie opborrelen. Niet nu al mensen het is pas 8 uur! Vooral mijn jongste zit de laatste tijd in een ontzettende piep- en gilfase en ik merk dat met name als ik moe of hormonaal (monsters zijn het) ben, het ontzettend op mijn zenuwen werkt. Omdat ik niet de hele tijd wil mopperen, want ook niet goed voor mijn gemoedstoestand, besluit ik later een soort afspraken lijstje te maken. In de klas wordt deze ook gemaakt aan het begin van het schooljaar. Samen ben je verantwoordelijk voor een fijne sfeer en zo voelt het minder alsof het opgelegd wordt. En wellicht komen kinderen ook met dingen die jij niet

Dag 1

Afbeelding
De scholen zullen vanochtend beraden hoe ze hun leerlingen kunnen voorzien van werk voor thuisonderwijs. Ik zie dat als materiaal om mijn dag te vullen maar zal daar mijn eigen draai aan geven. Omdat je 1 op 1 werkt zal je veel minder tijd nodig hebben dan op school om hetzelfde te bereiken. Dat betekent: tijd over om andere dingen te leren! Dingen die je op school niet leert maar die je wel leuk vindt of belangrijk zijn in het dagelijks leven. Ons schema tijdens thuisonderwijs zag er meestal ongeveer zo uit. 07.00 op staan. Omdat we geen wekker hadden en nergens op tijd hoefden te zijn konden we nog even kroelen in bed. 07.30 aankleden en ontbijten 08.15 schoolwerk, toen ik aan alleen maar kleuters thuisonderwijs gaf, deden we een kringetje met liedjes en een verhaal. Probeer een verhaal uit je hoofd te leren. Begin bij een sprookje dat je goed kent. Je zult zien dat de kinderen aan je lippen hangen! Daarna hadden ze vrij spel. (Als je thuis moet werken, kan je dat prober

(Help) De school is dicht!

Afbeelding
Het zat er aan te komen maar nu is het dan echt zo ver. De scholen zijn dicht en dat blijven ze voorlopig ook. Dat betekent; thuisonderwijs. Waar de één in paniek uit zal barsten, zal de ander het prima vinden. En alles daar tussen in. Alhoewel ik snap dat een gedwongen thuisonderwijs avontuur heel anders voelt dan ons zelfgekozen thuisonderwijs avontuur wil ik toch graag een aantal tips en ervaringen met jullie delen. Let wel, dit is mijn persoonlijke mening, als mens. Want dat ben ik ook naast moeder en juf. Degenen die mij goed kennen weten dat mijn mening nogal eens afwijkt van hoe veel mensen tegen dingen aan kijken, waaronder onderwijs. Haal er dus uit wat je dient en blijf vooral zelf kijken naar wat bij jullie gezin past. Tip 1 Zorg goed voor jezelf.  In de tijd dat ik fulltime thuisonderwijs gaf vond ik dat het taaiste. Dat je alles was. (Juf, moeder, schoonmaker. Psycholoog, pedagoog, kok enz.) De hele dag. Altijd. Ik hou zielsveel van mijn schatjes

Ontdek de wereld

Afbeelding
Moeten ze niet naar school dan? Ik zou een slinger kunnen maken zo lang als de route die we maakten als ik alle zinnen die over dit onderwerp gingen aan elkaar zou knopen. In het begin voelde ik nog de noodzaak om me te verantwoorden. Ik ben juf, ze krijgen les van mij. Hier leren ze ook veel van. Nee, het mag niet zomaar, we hebben er goed over nagedacht. Inmiddels beperk ik me tot een simpel; ze zíjn op school . Einde gesprek. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we ook positieve reacties hebben gehad. Mensen die ooit soortgelijke dingen gedaan hebben, of die school niet zaligmakend vonden. Maar ja dan gaat je kind dus niet naar school, wat dan? Ik heb het “geluk” dat twee van de drie nog geen schoolkinderen zijn. En dat ik alles wat een kleuter en laat staan een peuter zou moeten kunnen aan mijn laars lap. Dus dat het feitelijk maar om één van de drie gaat. En dat deze eigenlijk alles al kan wat hij in de eerste klas/groep 3 zou moeten kunnen. Maar omdat we er n

Zelluf doen

Afbeelding
Maria Montessori paste het toe in haar onderwijs. Al van jongs af aan werden kinderen gestimuleerd om het zelf te doen. Door kinderen al jong zelf dingen te laten ervaren en doen wordt hun zelfstandigheid en autonomie gestimuleerd. Al in de kleuterklas krijgen kinderen een plantje om voor te zorgen. Door opstapjes en kinderversies van bezems en andere huishoudelijke attributen kunnen kinderen mee helpen met dagelijkse klusjes. Want wie zich bekwaam en zeker voelt komt verder en laat zich minder snel uit het veld slaan. Ook in de antroposofie worden kinderen gestimuleerd om handelend bezig te zijn. Het idee is dat kinderen, door het kijken naar volwassenen, taken en werkzaamheden al spelend nabootsen.  Iets wat prima past bij de ontwikkeling van jonge kinderen die vooral manipulerend bezig zijn en de wereld met hun hele lijf beleven. Het is ook niet voor niets dat in een vrijeschool kleuterklas er veel met ambachten wordt gewerkt. Het bakken van brood, maken van appelmoes, me

Vlinder

Afbeelding
“Kijk mama, dat is onze vlinder!” Ollie wijst naar een koolwitje dat enthousiast door het Franse veld fladdert. “Knap hè dat hij helemaal tot hier is gevlogen!” Ik smelt. De magie van het kleuterbrein blijft een prachtig iets. Afgelopen mei hadden we vlinders in ons thuisklasje. Ik had deze al besteld aan het begin van het schooljaar voor op school, omdat met name in bepaalde periodes het lastig is om via de vlinderstichting aan een pakketje te komen. Samen timmerden we een vlinderkast voor de rupsen, poppen en eitjes die we kregen. En onze kleine Frederique Vonk nam het verzorgen erg serieus. Wat een wonderlijk proces waarbij een eitje uiteindelijk een vlinder werd. We lieten de vlinders die uitkwamen vrij, sommigen keerden terug, sommigen trokken verder. Ollie leek een rotsvast vertrouwen te hebben in het feit dat de vlinders altijd bij ons bleven, en werd in die overtuiging gesterkt omdat we overal op onze reis vlinders zagen waarvan hij zeker wist dat het de onzen waren. 

Mijlpaal

Afbeelding
Vijfendertig. Het voelt als een soort mijlpaal. Althans alsof het dat zou moeten zijn. Het is een soort halve mijlpaal tussen twee echte mijlpalen in. Omdat mijn verjaardag relatief dicht bij de jaarwisseling valt, voelt het voor mij altijd als oud en nieuw 2.0. Een moment van terug blikken en vooruitkijken. Een mooier moment dan dit moment zal er niet komen. Ik zit in Portugal op een stille camperplek omringt door natuur, precies een week voor ik jarig ben. Mijn schatjes liggen te slapen in hun warme bedjes en mijn lief leest naast me een boek (wat echt een bijzonder heugelijk en zeldzaam gegeven is aangezien hij een innige affaire heeft met zijn smartphone 😏) Deze verjaardag zal de eerste zijn zonder mijn vader, zoals je binnen het jaar na overlijden van een dierbaren een hele boel “eerste” keren hebt. Het zou niet ondenkbaar zijn om het afgelopen jaar tot “rotjaar” te kronen. Er is immers genoeg reden toe. Maar tot mijn grote verbazing kijk ik niet met afschuw terug a